به یاد امام

عاشقم، عاشق و جز وصل تو درمانش نيست
کيست كايـن آتش افــروخته در جانش نيست؟

جـــــز تو در محفل دلسوختگان، ذكــرى نيست
ايـــن حديثى‏ است كه آغازش و پايانش نيست

راز دل را نتـــــــــوان پيش كسى بـــــــاز نمــود
جز بــرِ دوست، كه خود حاضر و پنهانش نيست

بـــــا كــــــــــه گويم كه بجز دوست نبيند هرگز
آنكـه انديشــــــه و ديــــــدار به فرمانش نيست

گــــــــوشه چشــــم‏ گشـا، بر منِ مسكين بنگر
نـــــاز كن نــــــاز، كه اين باديه سامانش نيست

ســــر خُم بـــــــــــاز كن و ساغـــــر لبـــريزم ده
که بجـــــــز تـــــــو، سر پيمانه و پيمانش نيست

نتــــــوان بست زبــــــــــانش ز پـــــريشان‏ گويى
آنكـــــــــــه در سينه بجز قلب پريشانش نيست

پــــــاره كـــــــــــن دفتر و بشكن قلم و دم دربند
كـــه كسى نيست كه سرگشته و حيرانش نيست

امام خمینی (ره)